P.C.C. Pane Carasadu Comunu

de G.Pàulu Pisu
su 25 de maju 2019

A sa terra nodida de is centuconcas Deus dd’iat donau dònnia gràtzia: frorida e atressada de arrius de àcua lìmpia, cun pisci e arresis de dònnia genia, ingiriada de mari e carinniada a tot’annu de un’araxi de bentixeddu friscu. In custa terra, in d-unu tempus antigu, ddoi biviat su pòpulu de is canis. S’ìsula fut manna e in sa parti de bàsciu ddoi biviant is canis sirbonis, chi fiant su prus de is arresis, is canis margianis si fiant invècias aposentaus in sa parti de susu. Is arresis, fradis, si moviant liberamenti de una parti a s’àtera de custa terra spantosa ma fiant de prus is canis margianis chi andànt a bivi in sa tana capitali de cabegiossu. Is lupus, “meris” de is canis, biviant in d-una terra atesu e teniant is castiadoris insoru in s’ìsula.

Fiat su tempus anca sèmpiri de prus is canis intamis de papai su pani insoru papànt sa pròpiu baguette de is lupus. Aici po provai a sarvai su pani insoru de unu protzessu de globalizatzioni, iant detzìdiu de pigai parti a su CUNCURSU INTERNATZIONALI DE SU PANI. Si fut fata duncas una comissioni po sceberai su pani chi depiat arrapresentai s’ìsula. Ndi faiant parti siat canis spertus sirbonis che margianis (ma fiant de prus, no si cumprendit poita, is margianis) e fut ghiada, a scusi, de una pariga (pròpiu 4 gatus, pardon, canis) de paneteris margianatzus presumius improseris (o fiant improdderis?) chi iant luegus impostu democraticamenti “su Pane Carasadu Comunu”, “unu pani chi naca andàt beni a totus!” In pagu tempus s’arretzeta fut bellepronta (calincuna lìngua mala iat nau ca dda teniant pronta de prus de 30 annus: innantis cun su nòmini de Pane de Mesania e agoa Pane Sardu Unificau), mancai unus cantu de spertus mannus paneteris de sa comissioni no fessint deacòrdiu: ma issus no iant cumprèndiu ca fiant ingunis scéti po nai ca giai!

Bellu bellu bellu! Agiannitànt prexaus is canis margianis presumius totu allutaus e scoita scoita: «Millu! Custu pane est perfetu e nos rapresentat a totus!» Ma a ddu castiai e tastai beni, custu pani pariat pròpiu carasadu schetu! Ca no fut aici! Abetiànt is margianis presumius arrenneghendi-sì e narendi ca is sirbonis fiant partzidoris e contras a s’unidadi: gei no fiant mancu cancaraus a ddu papai pensendi a su civraxu? E no fut fatu de farra cussu puru? E su logu de su trigu bellu no fiant is campuras de cabesusu! Ma ita boliant is canis sirbonis? Si po fai custu pane ddis permitiant de imperai su sali de cabegiossu puru! A prus de cussu cabesusesu, ellus! Ma àcua nudda, scéti abba ca sinuncas sa farra no axedàt! Acusànt is canis sirbonis de essi talebanus reatzionàrius ca narànt ca boliant civraxu, moddixina, cocoi, costedda cun arrescotu e cun gerda, lada, pistocu… e meda de cosa! Ma ddu boliant cumprendi ca no faiat a arrapresentai s’ìsula cun totu custu pani! Unu Tàgiu (antzis unu tallu, no, unu tazu, o fut una bama?) unu Pane: SU INSORU!

E aici is margianis presumius tot’arretepuntaus iant incarrerau a marcai su territòriu, fintzas cussu allenu, piscendi finialla de p.c.c. in dònnia logu. Is magiordoberman de scola murrùngia-murrùngia no acudiant mundendi po no curri fromiga.

Ma in cabegiossu sighiat a praxi scéti su civraxu chi iant sèmpiri connotu!

Mancu mali ca no fiant totus aici is canis margianis, su prus fiant bonixeddus e geniosus. Is canis margianis presumius fiant àbilis meda improsendi is canis sirbonis chi po su prus papànt scéti baguette… Issus perou teniant unu fìtziu: candu contànt fàulas ddis pigat a agiannitai e guriai! Prus fàulas narànt e prus guriànt! Ndi faiant atzutzuddai su pilu a totu is pisitus de su bixinau. Is canis sirbonis (e medas margianis puru) de chi iant provau annus e annus, po debadas, a proponni unu pani fatu cun d-unu pagheddu de farra de cabegiossu puru, de chi iant biu sa punna mala, iant incarrerau a proponni civraxu e pane carasadu, chi cuntentàt diaveras a totus. Ma is margianis presumius, ca no fiant margianis fraitzus po debadas, boliant tenni arrexoni amarolla. Aici issus a fortza de contai fàulas e tzaulai iant acabau-bau po si sarracagai! Sa chistioni fut durada annus e annus, sèmpiri amostendi is dentis, certendi e palas apari.

E pèrdiu aici iant lati e casiddu! Is canis no fiant arrennèscius a si presentai a sa fiera internatzionali e dd’iant acabada totus “fillus de baguetas”!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.