Sa bia de sa palla

de Fàbbiu Usala Friàrgiu

 

Una poburedda, fiuda chi nci biviat a sola, iat messau pagora una pitzialledda de terra cosa sua e nd’iat boddiu su trigu. Fiat s’incùngia de s’ierru e ònnia granu fiat comenti e sa manu de Deus.

Unu probianu, gopai suu, dd’iat agiudada a s’assentai s’incùngia in s’argiola, pronta a dda bentulai. Ma fiat scurighendi e fiant totu e is duus stracus che molentis a sa mola, tandu su gopai e sa gomai iant lassau totu in sa cortixedda pagu pagu ghetau apari puru, is manigheddas de palla paris cun su trigu e si-nci fiant corcaus donniunu in is domus insoru.

Totinduna, a de noti, unu noti chena de luna e bentu, sa fèmina si-ndi fiat scidada, strobada de murighìngiu chi ndi lompiat de parti de foras, giai giai de s’argiola cosa sua. Parendi origa ddi fiat partu de intendi sonu de carru a bois movendi a s’apata, tirau de una boxi lestra e allupada: «Eeeeh! Oooh! Trù su ò!»

Po su pistu, sa fèmina si-nci fiat bistia a coitu, si-nci fiat scabiossada finsas a sa genna a sminciai de su fronestu. Ma su scuriu fiat aici fungudu ca no podiat connosci sa terra de su celu, ni is òminis de is bèstias, prus pagu puru amigus de nimigus. De s’atzìchidu, insandus, iat pigau a tzèrrius su gopai, dormiu in sa domu probiana:

«Gopai, o gopai!»

«Eeee!?», dd’iat torrau issu cun d-una boxi chi pariat benendi-ndi de s’àtera ala de sa bidda, tanti fiat atesu.

«La’ ca calincunu si-nc’est furendi su trigu cosa mia!»

«Noooo, ma bai!», dd’iat torrau su gopai, prus de atesu ancora.

«Bai, pagu pagu bentu scéti est!»

Iat cumentzau diaderus a si-ndi pesai pagu pagu araxi e a sulai s’argiola, imoi a sa lèbia, imoi prus a forti, comenti e un’ànima assuentada de is penas.

Mancu po nudda chi si fiat asseliada, sa gomai nci fiat bessia aforas a castiai, circhendi a disisperu de stampai cun is ogus cuddu scuriu chena de fini. A dolu mannu mancu is steddus in celu dd’iant agiudada, ca sa luxi de is steddus no fiat aici forti de binci su scuriu de su noti. Gei fiat diaderus, a comenti naraus nosu etotu, “nieddu pìxidu”; candu seus a disisperu mannu.

«Ohii, gopa’» iat aboxinau sa gomai atzicada.

«Eeeeeh!?»

«La’ ca innoi funt furendi-mì totu, trigu e palla»

«Ca nooo, seu narendi-ti-ddu, su bentu est!»

E sa boxi de su gopai fiat aici atesu chi pariat lompendi inderetura de su cùcuru in foraidda. De cuddu cùcuru etotu iat cumentzau a si-nci preni s’àiri de una luxi groga, a tipu cululuxi a scussura in prucissioni bolendi abellu abellu conca a celu. Comenti custa coa de luxi fiat artziendi-nci a susu, su logu aingìriu fiat scrarendi-sì a tipu orbèscida cabudraxa. Insandus sa gomai iat connotu su carru de su gopai chi nci fiat artziau impitzus de su montixu, prenu a cùcuru de trigu e palla.

De is sacus, serraus a bambu po mori de su pressi de si-nci fuiri a coitu, a dònnia corpu de arroda de su carru, ndi bessiant aforas farrancadas de trigu e de palla chi dd’iant acabada bentuliadas in s’àiri.

«Oooh gopa’!»

«Eeeh!»

«Ma insandus fostei est su furuncu!»

«Ca nooo! Su bentu scéti est…!»

E su bentu befianu sbuidendi is sacus de trigu e de palla de su carru de su gopai giurifrassu, fiat cuncordendi un’àndala a egas e ogas [1] conca a celu, a trassa de stradoni impruinau a cinciddas artziendi-nci a is steddus.

Aici est chi fiat nàscia sa “Bia de sa palla” [2], connota aici de is pastoris e de is massajus sardus.

Nodas
1. A zig zag
2. Via lattea

 

Màgini liada de www.pixabay.com

Publicau su 17 mesi de ladàmini 2018

 

 

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.